Antonio Justel Rodriguez
ZET DE EEUWIGHEID AAN
...dit onderzoek naar pijn, dat pijn doet en de stem rauw maakt,
de lippen en de botten, deze laatste vermoeidheid van wat is of blijft,
[verveling, beknoptheid en kou]
Hoe lang, hoe lang zal het zijn?
...god van mijn lichaam, breng een bron van levende krachten op gang
waarmee ik mijn rivieren en zwarte zeeën kan verkorten,
observeer in welke beving ik mijn wezen bewaar en in welk ongeluk
het geloof op zichzelf is uitgedoofd en troost niet;
…want is het toegestaan om jezelf te vernederen, te stoppen en dan rampen te zien ontstaan of voorbijgaan?
Is het eenzaamheid met het uitgestrekte domein dat de macht ervan met zich meebrengt?
...oh oude god met mijn mannencrises, ik moet leven, het licht belasten en vertrappen,
lichte eeuwigheid met dit moeilijke moment, ook al vernietigen de instortingen later mijn schouders
en liefde noch vrijheid verschijnen, zelfs geen minimaal lied met zijn sliertje licht
Op de borst;
... oh god die door mijn stille en gewonde bloed stroomt, steek mijn handen op om door te gaan,
raak ze aan met je levende vuur en steek ze in brand, herbouw ze, haal ze uit de verdoving van de dood
en maak ze waardig, in staat om te vechten.
***
Antonio Justel/Orion van Panthoseas
https://oriondepanthoseas.com
***
Todos los derechos pertenecen a su autor. Ha sido publicado en e-Stories.org a solicitud de Antonio Justel Rodriguez.
Publicado en e-Stories.org el 29.07.2024.