HERFST ODE: DUISTERNIS

[… Op het gloeiende bos drukt het universum zich uit:
water en vuur, leven en dood omhelzen, gloeien en trillen, zingen;
... o bloem of moment dat altijd terug moet komen,
oh oogverblindend, oh onsterfelijk feest]
... mijn ziel kwam van het vechten tegen het jaar, van geboren worden en sterven,
om de zeeën en herinneringen te herstructureren om de lichten / lichten te huisvesten:
het verbranden van de geest;
... en, plotseling, de val in een enorme, majestueuze opening van de wereld
Met noten en levend bloed, brandend in sterrenbeelden,
de enorme polsslag tussen hemel en aarde,
de krachten van de zon en het geluid,
een oordeel van liefde en zijn siderische stem,
het licht, het licht, het licht,
en ook mijn vrijheid schijnt daar,
daar en daar, daar, daar,
en evenzeer in gevaar en bevende mijn adem en wezen, de lucht,
de schoonheid in vuur en vlam in de boomgaard, het bos ...
... maar ondanks alles, en diep van binnen, mijn ziel, zeg me:
welke afspraak is dit, naar welke dood of beproeving ik ga en wij gaan of naar welke wedergeboorten ...,
- Praat met me en vertel me alsjeblieft, in een intieme fluistering, heel zwak, heel zwak en stil -
Waarom, mijn liefste, waarom breekt het in, vat het vlam en creëert het de wereld in jou,
Omdat waarom…".
***
Antonio Justel Rodriguez
https://www.oriondepanthoseas.com
***