OSIRIS UITVOEREN

... bij het branden doorkruis ik de onaangenaamheid van het zijn,
te midden van een wereld die in brand staat, brult de god;
er zijn stukken van ogenblikken, uren, jaren en eeuwen die rollen, zuiveren,
er zijn geschreeuw van pijn en schaduwen die vluchten, lawaai en verdriet,
en krachten die uit de wortel van de tijd kwamen om mij te vernietigen
en bedek mijn borst en wees een totale ondergang en dorst;
... terwijl dit gebeurt, stop ik en beschut het lichaam op een bankje in het park
omdat ik mijn voeten en handen verlies, mijn middel, mijn gezicht, mijn passie,
en de wind voert ze weg;
Auto's passeren, maar het zijn geen auto's, noch vogels zijn vogels,
noch zijn de rozen in de tuinrozen;
en er is geen vijandigheid of godslasterlijke bevelen, alleen een gevallen en verslagen lichaam
van mijn geliefde en oude wezen, degene met wie ik een diepe, serieuze en lange reis ondernam
voor het land van steen en opstanding;
... Net als Osiris, wanneer de nacht sluit, zal mijn ziel zijn schatten zoeken en verzamelen
en als hij ze verbergt, zal hij weggaan;
... maar daarvoor, de middag uiteengereten - waar de zon schijnt, gloeit en nog steeds weerstand biedt -
de vogels wervelen en daar ga ik;
… En nee, er zal geen angst zijn, het licht bevrijdt altijd.
***
Antonio Justel Rodriguez
https://www.oriondepanthoseas.com
***