DE GRIAL VAN EBOR

... voorbij de laatste zeeën, de laatste landen en lichten,
jij was het;

... Ik ging mijn hart binnen als een vuur
en heldere rozen kwamen me tegemoet toen ik zei dat Elai je naam was,
mijn geloof en rede, en mijn laatste, mijn verheven heerlijkheid;
Ik droeg mijn trommels, mijn lippen en speren, mijn kracht en triomfen als mijn motto,
aardse olie,
het bevel en wees,
de afstamming;

... En niets was;

… In atria van stilte, onder zuiver licht, aan de andere kant van het bloed, leeft Liefde;
hier, hier is mijn Camelot, mijn Excalibur, en ook mijn vaderland en koningin,
degene die droomt en kalmeert,
mijn Elai;

... Daarom, nog steeds buiten de muren en pelgrim in de kist,
arm, naakt en blind, ik ben alleen;
ah levende rozen, voor degene die mijn ziel is,
Kun je haar vertellen dat Ebor dood is en dat Ebor haar belt?
***
Antonio Justel Rodríguez
https://www.oriondepanthoseas.com
***